Nowoczesne metody leczenia nietrzymania moczu: laser czy chirurgia?

Nietrzymanie moczu to problem zdrowotny, który dotyka milionów kobiet i mężczyzn na całym świecie, niezależnie od wieku. Choć przez lata temat ten był często pomijany lub bagatelizowany, rozwój medycyny sprawił, że dziś dostępnych jest wiele skutecznych metod leczenia. W artykule przyjrzymy się dwóm nowoczesnym podejściom – terapii laserowej oraz leczeniu chirurgicznemu. Czym różnią się te metody? Która z nich jest bardziej skuteczna i bezpieczna? Kiedy warto wybrać zabieg laserowy, a kiedy nie obejdzie się bez interwencji chirurgicznej?

Czym jest nietrzymanie moczu i jakie są jego przyczyny

Nietrzymanie moczu (inkontynencja) to mimowolne wyciekanie moczu, które może mieć różne nasilenie – od sporadycznego popuszczania kilku kropel podczas kichania, aż po całkowitą utratę kontroli nad pęcherzem. Wbrew stereotypom, problem ten nie dotyczy wyłącznie osób starszych – cierpią na niego również osoby młodsze, zwłaszcza kobiety po porodach naturalnych oraz osoby aktywne fizycznie.

Istnieje kilka głównych typów nietrzymania moczu, w tym wysiłkowe, naglące oraz mieszane. Każda z form ma odmienną etiologię i wymaga indywidualnego podejścia diagnostyczno-terapeutycznego. Wysiłkowe nietrzymanie moczu, najczęściej diagnozowane u kobiet, jest skutkiem osłabienia mięśni dna miednicy oraz uszkodzenia struktur podporowych cewki moczowej, często na skutek porodu, operacji ginekologicznych czy zmian hormonalnych związanych z menopauzą.

Z kolei nietrzymanie naglące to efekt nadreaktywności mięśnia wypieracza pęcherza, często związanej z zaburzeniami neurologicznymi lub przewlekłymi infekcjami układu moczowego. W każdym przypadku niezbędna jest precyzyjna diagnoza, oparta na badaniach urodynamicznych, USG i wywiadzie klinicznym, aby możliwe było dobranie skutecznej metody leczenia.

Leczenie nietrzymania moczu laserem – na czym polega i kiedy warto je rozważyć

Leczenie nietrzymania moczu laserem to jedna z najbardziej innowacyjnych i małoinwazyjnych metod dostępnych w nowoczesnej ginekologii estetycznej oraz uroginekologii. Zabieg polega na działaniu wiązką światła laserowego (najczęściej CO₂ lub Er:YAG) na ścianki pochwy, co prowadzi do stymulacji włókien kolagenowych i poprawy napięcia tkanek otaczających cewkę moczową oraz przednią ścianę pochwy.

W wyniku tego procesu dochodzi do:

• regeneracji i rewitalizacji tkanek;

• poprawy elastyczności i napięcia mięśni;

• zwiększenia wsparcia mechanicznego dla cewki moczowej;

• redukcji objawów wysiłkowego nietrzymania moczu, szczególnie w jego początkowych stadiach.

Zabieg jest krótki – trwa zazwyczaj od 10 do 30 minut, nie wymaga hospitalizacji ani znieczulenia ogólnego. Pacjentki mogą wrócić do codziennej aktywności niemal natychmiast po procedurze, co czyni tę metodę niezwykle atrakcyjną.

Laseroterapia sprawdza się szczególnie dobrze u kobiet w okresie menopauzy, u których obserwuje się zanik i osłabienie tkanek pochwy, a także u młodszych pacjentek po porodach naturalnych. Warto jednak zaznaczyć, że skuteczność tej metody maleje w zaawansowanych przypadkach, gdzie konieczna może być interwencja chirurgiczna.

Chirurgiczne metody leczenia nietrzymania moczu – skuteczność i ryzyko

Chirurgiczne leczenie nietrzymania moczu to opcja terapeutyczna stosowana głównie u pacjentek z zaawansowanymi objawami, kiedy inne metody – w tym laseroterapia czy fizjoterapia – nie przynoszą zadowalających rezultatów. Interwencja chirurgiczna jest szczególnie rekomendowana w przypadkach wysiłkowego nietrzymania moczu o podłożu anatomicznym, gdzie dochodzi do znacznego obniżenia cewki moczowej lub osłabienia jej podparcia.

Jedną z najczęściej stosowanych metod jest operacja z wykorzystaniem taśmy syntetycznej (TVT – tension-free vaginal tape lub TOT – transobturator tape). Procedura polega na wszczepieniu specjalnej taśmy pod cewkę moczową, która tworzy swoiste rusztowanie i przywraca jej prawidłowe położenie. Dzięki temu poprawia się mechaniczna kontrola nad oddawaniem moczu.

Zabieg ten, choć inwazyjny, cechuje się wysoką skutecznością – według wielu badań odsetek poprawy lub całkowitego ustąpienia objawów sięga nawet 85–90%. Niemniej jednak niesie za sobą pewne ryzyko powikłań, takich jak:

• infekcje w miejscu operowanym;

• ból podczas współżycia (dyspareunia);

• uszkodzenia pęcherza moczowego lub cewki;

• zaburzenia mikcji;

• konieczność reoperacji w przypadku przemieszczenia taśmy lub nawrotu objawów.

Dla wielu kobiet kluczowym aspektem jest czas rekonwalescencji – pełny powrót do aktywności może potrwać kilka tygodni, a wysiłek fizyczny i stosunki seksualne są czasowo przeciwwskazane. Chirurgiczne leczenie wymaga również dokładnej kwalifikacji medycznej, z uwzględnieniem ogólnego stanu zdrowia, wieku pacjentki oraz chorób współistniejących.

Laser vs chirurgia – porównanie skuteczności, bezpieczeństwa i kosztów

Wybór pomiędzy laserowym leczeniem nietrzymania moczu a interwencją chirurgiczną powinien być uzależniony od wielu czynników – stopnia zaawansowania schorzenia, oczekiwań pacjentki, jej stylu życia, a także przeciwwskazań medycznych. Obie metody różnią się nie tylko zakresem ingerencji w organizm, ale również profilem ryzyka, skutecznością długofalową i kosztami.

Oto kluczowe różnice pomiędzy obiema metodami:

• Skuteczność: chirurgia wypada lepiej w przypadkach średniozaawansowanych i ciężkich, oferując wyższą trwałość efektów; laser ma zastosowanie głównie w lekkich i umiarkowanych postaciach inkontynencji.

• Bezpieczeństwo: zabieg laserowy jest nieinwazyjny i praktycznie bez ryzyka powikłań; operacja, mimo wysokiej skuteczności, wiąże się z możliwością wystąpienia komplikacji pooperacyjnych.

• Rekonwalescencja: po zabiegu laserowym pacjentka wraca do codzienności niemal natychmiast; po chirurgii konieczny jest dłuższy czas gojenia i ograniczenie aktywności.

• Koszty: laseroterapia, choć mniej inwazyjna, zwykle nie jest refundowana i może wymagać kilku sesji, co podnosi łączny koszt; operacje chirurgiczne, w zależności od kraju i systemu opieki zdrowotnej, bywają refundowane, choć niosą za sobą dłuższy okres hospitalizacji.

Warto również dodać, że laser nie wyklucza przyszłego leczenia operacyjnego. Dla wielu kobiet może być pierwszym etapem terapii, który opóźni konieczność interwencji chirurgicznej lub znacząco złagodzi objawy.

Wybór odpowiedniej metody powinien być dokonany wspólnie z lekarzem specjalistą – uroginekologiem lub ginekologiem – na podstawie indywidualnych wskazań klinicznych oraz pełnej oceny stanu zdrowia pacjentki.

Dodatkowe informacje na stronie: https://centrumkierach.pl/laserowe-leczenie-nietrzymania-moczu/

[ Treść sponsorowana ]
Uwaga: Informacje na stronie mają charakter wyłącznie informacyjny i nie zastąpią porady lekarza.